#3 - PATRONEN
Het maken van patronen is een middel dat ik de afgelopen jaren steeds meer ben gaan gebruiken. Ik zie vaak sporters die er geweldig uitzien in statische houdingen en/of posities, maar uit elkaar vallen wanneer je zwaartekracht in een rechtopstaande houding herintroduceert.
Veel sporters hebben nu eenmaal een slechte en/of verkeerde lichaamshouding omdat ze hier praktisch nooit aandacht aan hebben besteed. Het meest voorkomende probleem dat ik zie (op basis van de gestrekte houding, postuur van mensen) is het naar voren schuiven.
Wanneer je van de zijkant naar sporters kijkt zul je vaak veel van deze neigingen zien met betrekking tot de houding:
- Een bekkenkanteling naar voren of naar achteren
- Een diepe (lenden) lordose
- Een onderontwikkelde bovenrug
- Een naar voren geduwd zwaartepunt
En met name deze laatste is een groot probleem. De athletic stance is een correcte uitgangspositie waarbij het zwaartepunt van het lichaam (navel) juist naar achteren is geduwd. Voor heel veel sporters is dit een moeilijke positie en als het zwaartepunt naar voren wordt geduwd is het moeilijk om van niveau te veranderen.
Bij veel sporters zijn de enkels vergrendeld, zowel bij extensie als bij dorsiflexie, en dat maakt deze beweging heel erg moeilijk tot soms onmogelijk. Simpel gezegd, de sporter met het zwaartepunt naar voren is niet in staat om recht omlaag te bewegen, laat staan naar achteren. Ze kunnen de heup, knie en enkel niet tegelijkertijd belasten en dit is voor een sporter mischien wel de meest belangrijke beweging!
Je kunt drills doen voor de heup- en enkelmobiliteit tot je een ons weegt, maar je zult geen blijvend resultaat behalen totdat je het zwaartepunt van de sporter corrigeert. Bij deze sporters zorg ik eerst voor correcte patronen voordat ik ze ga belasten. Ik wil dat ze leren om hun hele voet te voelen. Ik wil dat ze opnieuw leren hoe ze door hun heupen, knieën en enkels moeten bewegen. Ik wil simpelweg dat ze leren hoe ze van niveau moeten veranderen en efficiënt omhoog en omlaag bewegen.
Het is logisch dat als het zwaartepunt van een atleet naar voren wordt geduwd, we willen dat ze naar achteren schuiven. Om dit op te lossen moet je een sporter leren om naar voren te reiken. Je kunt ook een hulpmiddel gebruiken om ze al vroeg naar voren te ‘trekken’ en dit werkt heel goed.
Om te beginnen is een “trekkend” hulpmiddel zeer effectief. Deze techniek is passief en stelt de sporter in staat om op een meer natuurlijke manier in de juiste posities te komen. In dit geval ben ik een fan van cable en/of band opties. Low cable split squats, band resisted romanian deadlifts en zelfs cable reaching squats “trekken” de atleet naar voren. Ze worden dan gedwongen om hun gewicht naar achteren te verplaatsen om een optimaler zwaartepunt te creëren.
Zodra een sporter een beter begrip heeft van waar het zwaartepunt moet liggen, voeg ik een niveau van complexiteit toe door ze deze positie actief te laten bereiken.
Als een sporter een cable squat met perfecte techniek kan uitvoeren is het tijd om van actief naar passief te gaan. Het beste voorbeeld hiervoor is de squat, alleen nog niet de reguliere back squat maar bijvoorbeeld de goblet squat. Door vanuit een cable squat naar een goblet squat te gaan zullen de sporters niet alleen de achterkant van het lichaam openen maar worden ze ook gedwongen om dit zelf te doen, in plaats van gebruik te maken van ondersteuning.
Zodra dit patroon is ontwikkeld kunnen we verder gaan!
